Μία ζωή θυσία για τις ζωές και την αξιοπρέπεια όλων

Γιατί ανησύχησαν καθεστωτικά ΜΜΕ και κόμματα 

Γράφει ο Παρατηρητής

Η μεγαλύτερη νίκη του σημαντικού ανθρώπου που αυτοκτόνησε αρνούμενος τον προσωπικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό διασυρμό, ήταν ότι εξέθεσε με αποκαλυπτικό τρόπο την αναλγησία, την αδιαφορία  πολιτικών ηγεσιών. Αλλά και τη διαπλοκή τους με τα μέσα ενημέρωσης, όπως και τη διάβρωση πολλών δημοσιογράφων. Που περισσότερο ενοχλήθηκαν απο το γεγονός παρά έσκυψαν πάνω σε αυτό. Ο βαθμός αναλγησίας και διάβρωσης στελέχους ειδησεογραφικού οργανισμού ήταν τόσο προχωρημένος ώστε όταν της επισημάνθηκε ότι θα πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα και το συγκλονιστικό σημείωμα (ανάμεσα στα άλλα έκανε λόγο για «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου») που άφησε πίσω του ο συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας, εκείνη απάντησε, «εντάξει άκουγε πολύ Τράγκα...»

Δεν το περίμεναν.

Δεν περίμεναν ότι θα έχουν έναν θάνατο έτσι ξαφνικά και τώρα δεν ξέρουν τι ακριβώς να τον κάνουν. Οι πιό χοντρόπετσοι, κακοί χειριστές του λόγου και εξυπνάκηδες, όπως οι βουλευτές Μπεγλίτης και Κουκουλόπουλος προσπάθησαν να σπεκουλάρουν πάνω στην αυτπκτονία του δημήτρη Χριστούλα με αναφορές σχε υποτιθέμενα χρέη του ή στη διαφθορά του χώρου των φαρμακοποιών. Κοινή βλακεία. Πιό έξυπνος αλλά ταραγμένος (όχι απο την πράξη και τον θάνατο αλλά απο το αναπάντεχο γεγονός που ίσως ενεργοποιεί κοινωνικά ανταναλαστικά που θέλει η κυβέρνση και το ένοχο ΠΑΣΟΚ να αποφύγουν) ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να αποσυνδέσει το γεγονός απο την τρέχουσα άθλια πραγματικότητα και συγχρόνως να επιτεθεί σε όσους πάνε να το εκμεταλλευτούν. Ο Α. Σαμαράς με το διαρκώς θλιμμένο και άδειο βλέμμα (αυτό που σε ανύποπτο χρόνο είχε χαρακτηρίσει ο Λ. Λαζόπουλος σαν «άδειο διαμέρισμα») μίλησε για εθνική κατάθλιψη, εμφανώς ικανοποιημένος απο το λεκτικό εύρημα. Δημοσιογράφοι opinion makers έβγαζαν σχεδόν απαρέσκεια και ενόχληση σε τηλεοπτικά δελτία και ραδιοφωνικές εκπομπές, σαν κάτι να τους ξεβόλεψε : Είναι αλήθεια ότι ακόμα κι αυτοί καταλαβαίνουν ότι ένας θάνατος δεν αντιμετωπίζεται εύκολα ούτε εντάσσεται σε σχέδιο οπισθοδρόμσηης της χώρας. Διότι το μήνυμα που εκπέμπουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης είναι πως ναι μεν τα μέτρα και η τρόϊκα είναι κακά και άθλια αλλά πρέπει να περάσουμε απο αυτή τη στενωποό για να μπούμε στο δρόμο της προόδου. Ούτε που συζητούν οποιαδήποτε άλλη προοπτική και λύση. Βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση με τα κυβερνητικά κόμματα και δίνουν απο κοινού έναν αγώνα επικράτησης στις εκλογές (που ακόμα δεν έχουν προκηρυχθεί...), έναν αγώνα που θα έχει ως αποτέλεσμα να ξεπεράσουν αθροισιτικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το 50% (ή και το 55-57% ... για να έχουμε μιαν άνεση, μία largesse) και να σχηματίσουν μια κυθβέρνηση ...ευρείας συνεργασίας. Τέτοια που θα διατηρεί «στα πράγματα» και τα μεγάλα κόμματα και τα ΜΜΕ με τα αφεντικά τους.

Η αυτοκτονία του Δ. Χριστούλα ήταν αναπάντεχη, θορυβώδης, αιφνιδιαστική. Τους τάραξε, τους έβγαλε απο την ησυχία τους ότι (ακόμα) τίποτα δεν κουνιέται στον τόπο παρα τις αθλιότητες που διαπράττουν εφαρμόζοντας εντολές των ξένων προϊσταμένων τους, τους χάλασε την σούπα που λέει ο λαός. Οι εξουσίες, κυρίως οι απολύτως διεφθαρμένες και εξαρτημένες απο τρίτους, τρέμουν το αυθόρμητο, το μη προβλέψιμο, το αναπάντεχο. Ασφαλώς η αυτοκτονία του λεβέντη, αξιοπρεπούς και ψυχωμένου φαρμακοποιού διέθετε όλα αυτά τα στοχιεία, συν εκείνο που τρέμουν οι κυβερνήσεις πιό πολύ απ΄όλα : Την πιθανότητα να πρόκειται για απαρχή κινήματος που θα ξεσηκώσει κόσμο σε οργανωμένες ή μεμονωμένες δράσεις, κάτι που θα βγάλει τη χώρα απο τη θανάσιμη ομαλότητα που την έχει καταδικάσει ήδη απο τις αρχές του 1996 το εκσυγχρονιστικό καθεστώς Σημίτη. «Ομαλότητα» καθ΄όλα αδικαιολόγητη στις μέρες μας μια και η Ελλάδα έχει τεθεί υπό ξένο έλεγχο και δεν έχει καν λόγο στις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και στα εθνικά της συμφέροντα.

Ίσως αυτά να αισθανόταν ο Δ. Χριστούλας όταν έφερε το πιστόλι στον κρόταφο. Μια σφαίρα μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή ενός αλλά να κινητοποιήσει πολλούς. Στο όνομα της προστασίας της ίδιας της χώρας.