Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Κορμός η Νέα Δημοκρατία, τέλος εποχής για τους...κυβερνοΠΑΣΟΚ


ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΟΛΙΓΗ ΝΔ ΚΑΙ ΟΛΙΓΟ ΛΑΟΣ, ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡ


 Γράφει ο Παρατηρητής

Η προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας. Η σημερινή είναι κυβέρνηση ΝΔ με συμμετοχή ΠΑΣΟΚ. Τόσο διακριτική μάλιστα που θα μπορύσε να περάσει απαρατήρητη. Για παράδειγμα ποιός ξέρει πλην των οικείων του και του επαγγελματικού του περιβάλλοντος τον κ. Τσαυτάρη Αθανάσιο που έγινε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης;
Ίσως και στο ΠΑΣΟΚ να μην είχαν πάει είδηση ότι ο καλός επιστήμονας με μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ ήταν 6ος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. ΄Ετσι, απο τους κατ΄ επάγγελμα υπουργούς ή υπουργίσιμους Πάγκαλο, Διαμαντοπούλου, Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη, Σηφουνάκη, Μαγκριώτη, Ρέππα, Πρωτόπαπα, Χυτήρη, Σκανδαλίδη, Παπουτσή κ.α., φτάσαμε στην πενιχρή συμμετοχή - εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ απο τους κ. Ράπανο,  Τσαυτάρη, Λιβιεράτο, Κούρκουλα και Βερνίκο. Ποιός ξέρει, μπορεί να είναι καλύτερα έτσι. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ο κόσμος δεν ήθελε να ξαναδεί σε υπουργικούς θώκους τους ίδιους που βλέπει εδω και πολλά χρόνια και είναι ακριβώς αυτοί που τον οδήγησαν στο σημερινό χάλι. Οι οποίοι επιπλέον έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι τώρα (μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν με την ... σοφή και επαρκή καθοδήγηση του ΓΑΠ) έχουν τις λύσεις για να διορθώσουν, να αλλάξουν τα πράγματα! Είναι προφανές ότι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων (αρκετά ευμεγέθης) που δεν αντιλαμβάνεται την έννοια της έκφρασης «τέλος εποχής» ούτε διανοείται ότι μπορεί η ζωή και οι εξελίξεις να τους προσπέρασαν. Απο την άποψη αυτή έχει δίκηο ο Β. Βενιζέλος που δεν ήθελε συμμετοχή γνωστών ονομάτων και πρωτοκλασσάτων στην κυβέρνηση : Μπορεί άλλα να μην πιάνει (ή να μην δέχεται) ο ευφυής Ευάγγελος αλλά το μήνυμα του κόσμου ότι  σιχάθηκε το κυβερνο/εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, το έπιασε μια χαρά. ΄Ετσι, περάσαμε στην (εύλογη) εκδοχή «στηρίζουμε αλλά δεν συμμετέχουμε». Με 4 άλλα μέλη (Ρουπακιώτης, Μανιτάκης, Σκοπούλη, Παπαθεοδώρου) σε σύνολο 31 μελών εκπροσωπείται η ΔΗΜΑΡ : καθόλου άσχημα, ενώ αποφεύγει και αυτή να εκτεθεί ευθέως με συμμετοχή βουλευτών της ή σημαντικών στελεχών της στο νέο κυβερνητικό σχήμα.  Ίσως μάλιστα να αποβεί υπέρ της μια σταθερή στάση κατά της συμμετοχής σκληρών δεξιών στην κυβέρνηση (όταν και αν θελήσει ο κ. Σαμαράς να ...εξευμενίσει βουλευτές τύπου Βορίδη και Γεωργιάδη που έμειναν έξω) και σε περίποτωση που κάτι τέτοιο συμβεί, νομιμοποιείται ως αριστερό κόμμα να αποχωρήσει απο το κυβερνητικό σχήμα. Πολύ νωρίς, θα πει κανείς, για τέτοιες σκέψεις, αλλά καλύτερα επιναι να τις κάνουμε εγακίρως παρα να πέφτουμε απο τα σύννεφα. Προς το παρόν μια χαρά το πάει ο έμπειρος Φ. Κουβέλης. Το πράγμα θα αρχίσει να χαλάει όταν η κυβέρνηση κληθεί να λάβει και να εφαρμόσει τα πρώτα εκ του μνημονίου (που είναι πια νόμος του κράτους) πηγάζοντα μέτρα, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα είναι στην άλλη άκρη απο τις αρχές και τις δεσμεύσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς. Εκτός αν καταφέρει αυτή η κυβέρνηση και πάρει μια «αναστολή εκτέλεσης ποινής» από τους δανειστές-εταίρους, στο διάστημα της οποίας θα πάρει ποικίλες άλλες βοήθειες.
Έτσι, έχουμε μια κυβέρνηση 38 μελών (μικρότερη απο αρκετές προηγούμενες) απο τα οποία 29 ανήκουν στη ΝΔ που αναλαμβάνει το βάρος της διακυβέρνησης με τη σύμφωνη γνώμη των δύο άλων κομμάτων που στηρίζουν και μετέχουν στα όρια του συμβολικού. Βεβαίως, το γεγονός ότι εκτός κυβέρνησης είναι η οικογένεια Μητσοτάκη, η ομάδα της πρόσφατης ακροδεξιάς διεύρυνσης, στελέχη με καλή πρόσβαση στα ΜΜΕ (Α. Σπηλιωτόπουλος, Μ. Βαρβιτσιώτης), στελέχη με μακρά ιστορία στο συντηρητικό χώρο (Β. Πολύδωρας, Ν. Κακλαμάνης) ίσως δημιουρήσει προβλήματα εσωτερικών ισορροπιών στον Α. Σαμαρά. Πάντως, τόσο το κρίσιμο των συνθηκών που αντιμετωπίζει η χώρα όσο και η ακραία στάση του Α.Σαμαρά σε όσους διαφωνούν με τις επιλογές του (πολύ περισσότερο τώρα που έγινε πρωθυπουργός) μάλλον προετοιμάζουν για υπόγεια ρεύματα και αντιδράσεις παρά για ευθείες ιδιεολογικές και άλλες συγκρούσεις. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, ε, αυτό έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Αν ο Β. Βενιζέλος θέλει να φτιάξει ένα άλλο κόμμα αποενοχοποιημένο και ανανεωμένο θα πρέπει πρώτα να απαλλαγεί απο τους επικεφαλής των κομματικών στρατών που διοικούν το κόμμα (του) εδω και χρόνια. Οι διαδικασίες θα πάρουν χρόνο, αλλά θα έχουν πολύ ενδιαφέρον!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου