Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

«Ποιός επιτέλους κυβερνάει αυτή τη χώρα;»


ΜΑ, Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ!
  
Γράφει ο Παρατηρητής
 Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων, απολύτως δικαιολογημένα μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι ο Ευ. Βενιζέλος είναι κάτι μεταξύ πρωθυπουργεύοντος και εκπροσώπου της κυβέρνησης αλλά και ευρύτερα του έθνους. Ερμηνευτής των προθέσεων της κυβέρνησης, των κρυφών σκέψεων των δανειστών, των αδήλωτων επιθυμιών της τρόϊκας, αλλά και παθιασμένος απολογητής της πολιτικής (του) περί τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Τόσο μάλιστα ένθερμος και εκδηλωτικός, που προλαβαίνοντας τις ερωτήσεις φοράει το απαξιωτικό (προς οποιονδήποτε συνομιλητή του ή «τρίτον») χαμόγελο που βαθμιαία μεταβάλλεται σε σαρδώνειο και αραδιάζει απαντήσεις για ζητήματα που δεν ρωτήθηκε και δεν αφορούν κανένα πλην του ιδίου και ορισμένων εκπροσώπων της συγκεριμένης πολιτικής που εφαρμόζεται απο τον Οκτώβριο του 2009. Αυτής της πολιτικής που βύθισε τη χώρα στην εξάρτηση, την ανεργία και τη φτώχεια.
Αυτής που οδήγησε τον ΓΑΠ να μεταβληθεί σε γραφικο/τραγική φιγούρα και φυσικά να αποτελέσει πολιτικό παρελθόν, αυτής που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ απο το 44% στο 12%.                     Απλά πράγματα.                                                                                            Αυτή λοιπόν την πολιτική, που συνεχίζει η τρικομματική κυβέρνηση, έχει αναλάβει να τη σπονσοράρει ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μια και ο κανονικός πρωθυποιρυγός Α. Σαμαράς ούτε την πολυπιστεύει ούτε και σημαία την έχει κάνει. Όσο για τον αρχηγό της Δημοκρατικής Αριστεράς, φύσει και θέσει συμπαθή και ευπρεπή άνθρωπο, αυτός προσπαθεί να γλυτώσει με συβιλλικές ημιακατάληπτες δηλώσεις που ούτε ο ίδιος (υπο φυσιολογικές συνθήκες) θα ενέκρινε, αλλά τι να κάνει; Προφανώς θέλησε ο Φ. Κουβέλης να δείξει ότι υπάρχει και αριστερά («η αριστερά της ευθύνης» όπως έλεγε προεκλογικά) που μπορεί να πάρει μέρος σε κυβερνητικό σχήμα ακόμα και με ιδεολογικούς αντιπάλους, αλλά αυτό το εγχείρημα έχει τίμημα. Το ύψος του θα φανεί εν καιρώ. Βέβαια, αν και οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, την τελευταία φορά που η αριστερά (εν σώματι, τουλάχιστον η εκπροσωπούμενη στη Βουλή) θέλησε να μετάσχει σε κυβέρνηση χωρίς ομοειδή ή έστω συγγενή πολιτικά χαρακτηριστικά (συγκυβέρνηση 1989) το πλήρωσε με πολιτική εξόντωση : Το ΚΚΕ διασπάστηκε και έκανε χρόνια να συνέλθει, ενώ η ανανεωτική αριστερά ως εναπομείνας Συνασπισμός υπό την ηγεσία της κυρίας Μ. Δαμανάκη, μετέπειτα συντρόφου του κ. Σημίτη και του ΓΑΠ και σημερινή επίτροπος της Ελάδας στην Ε.Ε., απέτυχε να μπει στη Βουλή στις εκλογές του 1993. Η τελευταία φορά που συνέβη αυτό στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο ήταν ως ΚΚΕ Εσωτερικού το 1981. Αλλά όσο κι αν οι περίοδοι και τα ιστορικά δεδομένα δεν είναι ίδια, η Δημοκρατική (ανανεωτική) Αριστερά του κ. Κουβέλη κινδυνεύει να φορτωθεί το ρόλο του «πλυντηρίου» για τα ανομήματα των άλλων δύο και κυρίως του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ.                                                                  
 Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να υπάρξει μετά την πολιτική του εξαφάνιση που επικυρώθηκε και εκλογικά, μέσω της συμμετοχής στην κυβέρνηση. Δεν διατηρεί καμιά άλλη υπόσταση κι αυτό το ξέρει πρώτα από όλους ο Ευ. Βενιζέλος. Το καλύπτει όμως αρκετά επιτυχημένα με  αλαζονεία και θράσος στον δημόσιο λόγο του αφού τόσο οι συνθήκες όσο και οι άλλοι δύο πολιτικοί αρχηγοί (εκ των οποίων ο ένας είναι πρωθυπουργός!) του το επιτρέπουν. Αυτή η εικόνα μπορεί να εκνευρίζει τους περισσότερους, να ανησυχεί άλλους, αλλά μερικούς τους πείθει ότι «αυτός κάνει κουμάντο», ή «αυτός φορτώθηκε το σάκκο με τα σκουπίδια και κάνει τη βρώμικη δουλειά», άρα μπορεί να κάνει και για παραπάνω. Είναι ακριβώς η μαγιά που χρειάζεται ο ευφυής αλλαζών καθηγητής για να ξαναδέσει τη ζύμη του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ. Αλλά, μήπως αυτό ακριβώς θέλουν και οι δύο άλλοι πολιτικοί αρχηγοί; Να επιστρέψουμε στην ομαλότητα όπως την ξέρουμε (ή περίπου, γιατί τίποτα δεν μπορεί να ξαναγίνει όπως παλιά... άλλωστε ούτε ο κ. Κουβέλης θα το ήθελε, ούτε ασφαλώς ο κ. Σαμαράς!) και να ελέγχονται οι εξελίξεις ;                                                                                            
 Μήπως γι αυτό επιτρέπουν στον κ. Βενιζέλο να αυτοεκτίθεται/αυτοπροβάλλεται τόσο πολύ;  Μπορεί. Στο κάτω κάτω αν τα πάει καλά θα έχουν και αυτοί το κέρδος της επανασυγκρότησης ενός «κεντρώου» πόλου που θα  συγκρατεί εκλογικές ομάδες να μετακινούνται σε αλλότριους χώρους.  Αν δεν τα πάει καλά, μπορούν (αρκεί να το κάνουν εγκαίρως και να μην τους αδειάσει πρώτος ο καθηγητής)  να του χρεώσουν την κακή πορεία και τους λανθασμένους χειρισμούς στη διαπραγμάτευση, μια και στην κοινή γνώμη θα είναι ο Ευ. Βενιζέλος αυτός που πρότεινε, οργάνωσε, και υλοποίησε τον τρόπο και το περιεχόμενο της (καταστροφικής και μειωτικής για τη χώρα) διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και τους ευρωπαίους εταίρους.                                                                    
Μέχρι τότε, πρωθυπουργεύων, εκπρόσωπος, απολογητής, ερμηνευτής και σταρ της παράξενης κυβέρνησης θα είναι ο πληθωρικός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου