Θέλουν να αλλάξουν την ψήφο των πολιτών

ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ  ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

  Γράφει ο Παρατηρητής

Λένε και εκτιμούν αρκετοί ότι το πνεύμα τιμωρίας των δύο μεγάλων κομμάτων και κυρίως του ΠΑΣΟΚ επικράτησε και εκτονώθηκε με την ψήφο της 6^ης Μαίου. ΄Ετσι τώρα, το τιμωρημένο ΠΑΣΟΚ για την άθλια , υπόδουλη και απάνθρωπη πολιτική του, δεν πρόκειται να πέσει άλλο- αντίθετα θα ανέβει κάπως (απο το 13% στο 15% δηλαδή) σε πιό αξιοπρεπή ποσοστά. Το ίδιο, κι ακόμα καλύτερα, για τη Νέα Δημοκρατία που κι αυτή τιμωρήθηκε σκληρά για τη μνημονιακή στροφή της και τη στήριξη της τραπεζικής κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά τώρα θα την ανεβάσουν οι πολίτες απο το 19% που πήρε στο 30% π.χ. για να κυβερνήσει μαζί με το απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ κι όποιον άλλον προστεθεί ως άλλοθι και υποπόδιο υπό το επιχείρημα της... επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου.

΄Αλλωστε, λένε οι ίδιοι  που προβάλλουν και στηρίζουν αυτό το σενάριο, η ΝΔ δεν κυβέρνησε, μια μικροσυμμετοχή είχε και μια ασυνέπεια όταν απο αντιμνημονιακή έγινε φιλομνημονιακή. Αλλά έχει μετανιώσει φρικτά γι΄αυτό και μάλιστα αυτή είναι (απο τα αστικά/κυβερνητικά κόμματα) που σήκωσε τη σημαία της επαναδιαπραγμάτευσης. ΄Ετσι, σύμφωνα με αυτή τη λογική, επειδή διακυβεύεται η συμμετοχή της χώρας μας στο ευρώ αλλά και την Ενωμένη Ευρώπη (άλλη απάτη αυτό το επιχείρημα!) οι σώφρονες πολίτες, οι νοικοκυραίοι που είπε ο κ. Σαμαράς, θα δώσουν την πρώτη θέση στη ΝΔ κι όχι στο συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ ποου φτιάχνει νέα σοβιέτ. Καλή ιδέα. Αλλά πάσχει σε τρία βασικά σημεία :

1.    Οι πολίτες που ψηφίζουν δεν είχαν κάποιο χόμπυ εκδικητικότητας που ικανοποιήθηκε με την τιμωρία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις 6 Μαίου. Ψήφισαν έτσι (32% και στους δυό μαζί) επειδή τους θεωρούν υπεύθυνους για την απώλεια των εισοδημάτων τους, των εργασιών τους, της καθημερινής τους ισορροπίας. Για την υποθήκευση της ζωής τους και κυρίως της ζωής των παιδιών τους. Αυτά δεν εντάσσονται σε .. εφάπαξ τιμωρία.

2.    Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο άλλος πόλος που διεκδικεί τη διακυβένρηση της χώρας, δεν βαρύνεται (ακόμα) με τίποτα. Δεν εξαπάτησε κανέναν, δεν έγδυσε τους ανθρώπους απο μισθούς και οικονομίες. Δεν παραχώρησε με τις υπογραφές του εθνική κυριαρχία. ΄Αρα είναι πολύ πιθανό να προσελκύσει κόσμο που δεν θα συμφωνεί πολιτικά μαζί του αλλά θα του αναγνωρίζει το τεκμήριο της πολιτικής εντιμότητας. Κάτι που δεν θα βρει στη Νέα Δημοκρατία.

3.    Η επιστροφή της Ντόρας Μπακογιάννη στη ΝΔ είναι περισσότερο αποτρεπτικός και λιγότερο προτρεπτικός παράγων για να (ξανα)επιλέξει κανείς αυτό το κόμμα. Η κυρία Μπακογιάννη είναι κήρυκας του σκληρού νεοφιλελευθερσμού και ιέραξ των μνημονιακών λογικών. Τόσο που κάνει τον έντιμο αλλά ωμό Στέφανο Μάνο να φαντάζει προστάτης των εργασιακών δικαιωμάτων. ΄Οσο κι αν λειτουργεί η λογικής της μηχανιστικής ενότητας («μη μας πάρουν την εξουσία οι αριστεροί») δύσκολα θα περπατήσει αφενός η συνύπαρξη Σαμαρά-Ντόρας που δεν μπορεί ούτε καν μυρίσει ο ένας τον άλλο, και  αφετέρου η ιδιότυπη συγχώνευση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εις σάρκα μία προκειμένου να ...σώσουν τη χώρα. Την οποία κατέστρεψαν.

Αυτοί τα τρία σημεία είναι που θα έχουν κυρίαρχο ρόλο στην αναμέτρηση της 17^ης Ιουνίου. Δεν το καταλαβαίνουν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά έφτασαν τον κόσμο στα οριά του, εκεί που είναι έτοιμος για οτιδήποτε. Όταν δεν μπορείς να ζήσεις με όσα βγάζεις (αν έχεις δουλειά) δεν δέχεσαι και δεν μπορείς να μπεις στη λογική των θυσιών για την παραμονή στο ευρώ : Κι άλλων θυσιών; Μήπως δεν είνβαι σωστή αυτή πολιτική; Μήπως υπάρχει κι άλλη λύση; Αυτά τα εύλογα ερωτήματα ζητούν απάντηση και την απάντηση δεν μπορεί να τη δώσει αυτός που μας έφτασε εδώ. Αυτός (ΠΑΣΟΚ) και η πολιτική του, όπως και οι συνεργάτες του (ΝΔ-ΛΑΟΣ) καταδικάστηκαν στις 6 Μαίου και δεν άλλαξαν πολλά πράγματα απο τότε ώστε να αθωωθούν σήμερα και να επιστρέψουν περίπου δικαιωμένοι για να (ξανα)κυβερνήσουν τη χώρα. Όσο για τους περίφημους «νοικοκυραίους», τους είχε επικαλεστεί και ο τότε πρωθυπορυγός Κ. Μητσοτάκης όταν το 1992 ήθελε να διαλύσει τον δημόσιο χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών και να δωρίσει τα λεωφορεία στους εργαζόμενους (ή σε όσους εργαζόμενους συμφωνούσαν με την διάλυση) στους «νοικοκυραίους». Η επίκληση των πιό συντηρητικών συναισθημάτων και φόβων των ανθρώπων, δεν βοηθάει πάντα. ΄Αλλωστε ο κ. Σαμαράς ανέτρεψε τον κ. Μητσοτάκη, στερώντας τα λεωφορεία απο τους «νοικοκυραίους». ΄Ισως μάλιστα είναι πολλοί απο τους αναφερόμενους ως «νοικουραίους» που έφυγαν απο το πάγιο σε όλες τις εκλογές 75-80% των δύο μεγάλων κομμάτων και τα πήγαν στο 32%...