Παρέμβαση από το Σταύρο Ξαρχάκο και το Γιώργο Κοντογιώργη

Ανοιχτή επιστολή προς τους συμπολίτες μας

 πηγή: http://simone-le-baron.blogspot.com/

           

 Αισθανόμαστε ότι έχουμε χρέος ως πολίτες αυτής της χώρας, να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας, να τους διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει ως πρωτογενή αιτία το ιδιοτελές όσο και δυναστικό κράτος, που εγκατέστησε το κομματικό σύστημα στη χώρα από τη δεκαετία του 1980. Ότι δηλαδή η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την άρση των πυλώνων που οδήγησαν στην καταστροφή: Οι οποίοι είναι: η κομματική ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος, το δυναστικό και εκφαυλισμένο κράτος και η νομοθεσία που θεσμοθετεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Να αντιληφθούν, επομένως, ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αφού η πολιτική τάξη εξάντλησε τα όριά της: ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει και μάλιστα να υπερβεί τον εαυτό της.

Ποιοι μας εκβιάζουν

Ποιοι και  πως ψηφίσουμε 

Γράφει ο Παρατηρητής

Είναι περισσότερο από ορατό όσο περνούν οι μέρες  ότι πάμε προς μια εκλογική αναμέτρηση με δύο πόλους. Από τη μια πλευρά το κυβερνητικό μπλοκ (ΠΑΣΟΚ+ΝΔ) και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι με μια μικρή πλην ουσιαστική διαφοροποίηση του ΚΚΕ. Αρνείται την συμπερίληψή του στον πολιτικό και κοινωνικό όρο «αριστερά» λέγοντας «μη μας βάζετε στην αριστερά, εμείς είμαστε κομμουνιστές». Και οι κομμουνιστές άραγε δεν ανήκουν στην αριστερά; Πολύ περισσότερο όταν ο όρος χρησιμοποιείται για λόγους συνεννόησης. Είναι όμως προφανής η προσπάθεια του ΚΚΕ να διαχωριστεί και από τους δύο πόλους. Και από τον κυβερνητικό που περιγράψαμε (είναι σχεδόν εφιάλτης για το ΚΚΕ η πιθανότητα να του ζητηθεί να κυβερνήσει ή να συμμετέχει εκ των αποτελεσμάτων σε μια κυβέρνηση) και από αυτόν της ευρύτερης αντιπολίτευσης. Το ΚΚΕ έχει ένα πρόβλημα που αφορά στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, στο άτυπο μπλοκ ανόμοιων πολιτικών δυνάμεων που –αυθαίρετα αλλά συχνά- συναθροίζονται στη βάση της αντιμνημονιακής τους στάσης. Θέλει να ξεχωρίζει με τρόπο διακριτό και γι΄ αυτό αρνείται κάθε τι που θα μπορούσε να θεωρηθεί συμμαχικό σε μια μελλοντική, μετεκλογική εξέλιξη.

Η γιαγιά Ελισάβετ και η ζωή

πηγή: www.protagon.gr

του Άρη Δαβαράκη

Την Τρίτη το βράδυ, μετά από μια μέρα καλή και εποικοδομητική, θυμήθηκα τη γιαγιά μου την Ελισάβετ –ήταν της οσίας Ελισάβετ της Θαυματουργού την Τρίτη. Γεννήθηκε στην Τήνο και στα τέλη του 19ου αιώνα, κοριτσάκι ακόμα 10-12 χρονών υπολογίζω, ακολούθησε τους γονείς και τα 7 μεγαλύτερα αδέρφια της (όλα αγόρια) στην Αλεξάνδρεια όπου ήλπιζαν να στήσουν μια καινούργια ζωή. Δεν έχω ερευνήσει ιστορικά τις λεπτομέρειες, αλλά αυτή η, υποθέτω, μάλλον φτωχή δεκαμελής οικογένεια, δεν ξέρω πώς, μιλούσε Γαλλικά, Ιταλικά και Αγγλικά. Κυκλαδίτες μεγαλωμένοι στις ξερολιθιές και τα μελτέμια, ήταν όλα τα αδέρφια (τους έξη γνώρισα εγώ, τον θείο Νικόλα δεν τον πρόλαβα) κάτι παλικάρια μεγάλης ευγένειας, με παράστημα, μυαλό, ικανότητες, όρεξη για δουλειά – και ο εύφορος Νείλος τους προσέφερε μια ζωή όπως περίπου την είχαν ονειρευτεί, στο πνεύμα της πολύ κοσμοπολίτικης τότε Αλεξάνδρειας.

Βία είναι…

Ο Σάββας Μετοικίδης 44 χρονών, εκπαιδευτικός αυτοκτόνησε το απόγευμα της 21ης Απριλίου 2012. Όπως αναφέρεται στο www.tvxs.gr "άφησε ιδιόχειρο, πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία. Είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση".

πηγή: http://pekp.gr/?p=16008

Η πολιτική παρακαταθήκη του Σάββα Μετοικίδη

«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

Η δύσκολη εξίσωση ΠΑΣΟΚ και ψήφων

 
του Άκη Κοσώνα

πηγή: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-dyskoli-eksisosi-pasok-kai-psifon-toy-aki-kosona

Τι έχουμε στα χέρια μας εκτός από τις δημοσκοπήσεις; Έχουμε τα εκλογικά αποτελέσματα όσων προηγούμενων εκλογών θέλουμε να βάλουμε στη μελέτη. Έχουμε και την κοινή αίσθηση για την απήχηση των κομμάτων. Αυτή, μπορεί να συνυπολογισθεί, να συνεκτιμηθεί, αλλά όχι να μετρηθεί.

Το πιό μεγάλο πρόβλημα πρόβλεψης για τις επιδόσεις των κομμάτων στις επερχόμενες εκλογές το έχουν ασφαλώς τα σχήματα που δεν έχουν μετρηθεί σε εκλογές. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα πρόβλεψης όμως έχει ένα κόμμα που και έχει μετρηθεί αλλά και κυβερνήσει επι εικοσαετία. Είναι η πρώτη φορά που τόσο οι επαγγελματίες δημοσκόποι όσο και οι αναλυτές αισθάνονται βαθιά αμηχανία όταν υποχρεούνται να εκφράσουν αριθμητική εκτίμηση για το που θα πάει το ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να φτάσει, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους.

Ας σκεφτούμε και εμείς για τον εαυτό μας!

Ο ευρωδιασυρμός και η εμμονή των καθεστωτικών δυνάμεων στην εξάρτηση

 Γράφει ο Παρατηρητής

Είναι εκπληκτικό και απαράδεκτο πως και πόσο πολύ επιμένουν οι καθεστωτικές δυνάμεις στην παραμονή σε ένα σύστημα καταστροφικό για τη χώρα που ωφελεί μόνο όσους κερδίζουν απο το ακριβό χρήμα. Η εμμονή παραμονής στο σύστημα του ευρώ και της ευωζώνης με κάθε τίμημα και κόστος συνοδεύεται απο την απαραίτητη όπως φαίνεται στήριξη των καθεστωτικών ΜΜΕ στα δύο εξ ορισμού κυβερνητικά κόμματα.

Χώρα ψηφίζει, όχι (ακόμα) αποικία

Αξιοπρέπεια εναντίον εκβιασμού και ανεξαρτησία εναντίον αγορών

  Γράφει ο Παρατηρητής

Είναι γελοίο να βαδίζουμε σε διαδικασία εκλογών υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Είναι σαν να κάνει τοπικές εκλογές μια αποικία για την ανάδειξη αντιπροσώπων που θα την εκπροσωπούν σε ζητήματα ήσσονος σημασίας όπως η μονοδρόμηση μιας οδού ή η λειτουργία πολιτιστικής λέσχης τα απογεύματα της Παρασκευής.

Ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση μιας χώρας, της Ελλάδας, διενεργούνται εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης που θα εφαρμόζει πιστά τις εντολές των δανειστών και όσων ανάγκασαν τη χώρα να τεθεί υπό εποπτεία, επιτροπεία και διεθνή έλεγχο, χάνοντας στην πραγματικότητα την εθνική της κυριαρχία. Ανήσυχοι οι ξένοι παράγοντες του χρήματος και των ισχυρών κέντρων, σπεύδουν να δώσουν οδηγίες στους έλληνες πολίτες τι να ψηφίσουν για να μη γίνει καταστροφή. Όπως φυσικά εκείνοι και οι εδώ εκπρόσωποί τους την εννοούν.

Μία ζωή θυσία για τις ζωές και την αξιοπρέπεια όλων

Γιατί ανησύχησαν καθεστωτικά ΜΜΕ και κόμματα 

Γράφει ο Παρατηρητής

Η μεγαλύτερη νίκη του σημαντικού ανθρώπου που αυτοκτόνησε αρνούμενος τον προσωπικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό διασυρμό, ήταν ότι εξέθεσε με αποκαλυπτικό τρόπο την αναλγησία, την αδιαφορία  πολιτικών ηγεσιών. Αλλά και τη διαπλοκή τους με τα μέσα ενημέρωσης, όπως και τη διάβρωση πολλών δημοσιογράφων. Που περισσότερο ενοχλήθηκαν απο το γεγονός παρά έσκυψαν πάνω σε αυτό. Ο βαθμός αναλγησίας και διάβρωσης στελέχους ειδησεογραφικού οργανισμού ήταν τόσο προχωρημένος ώστε όταν της επισημάνθηκε ότι θα πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα και το συγκλονιστικό σημείωμα (ανάμεσα στα άλλα έκανε λόγο για «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου») που άφησε πίσω του ο συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας, εκείνη απάντησε, «εντάξει άκουγε πολύ Τράγκα...»

Δεν το περίμεναν.