του Άκη Κοσώνα
πηγή: www.tvxs.gr
Θυμάστε που λέγαμε στις 15 φεβρουαρίου (σχετικό άρθρο στο www.tvxs.gr) ότι μπορεί να μη γίνουν εκλογές τον Απρίλιο; Και στο τέλος καθησυχάζαμε όσους θορυβήθηκαν ότι, μπα τελικά θα γίνουν εκεί γύρω. Και να που γίνονται 6 Μαίου. Τα προφτάσαμε όλα. Το PSI, αλλά και τράπεζες, τοκογλύφους, συμμαχικές κυβερνήσεις, «τα πάντα όλα» που λέει ο συχνά ουσιαστικός και πάντα παραστατικός Νίκος Αλέφαντος.
Τώρα ; Τι θα γίνει στις εκλογές της Κυριακής;
Θα πάμε ησύχως και μαζικώς εκβιαζόμενοι απο τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης να ψηφίσουμε τα κόμματα που υπέγραψαν τις πολυετείς δεσμεύσεις «για να μην καταρρεύσει η χώρα», «για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις», «για να μη φύγουμε απ το ευρώ και γυρίσουμε στα κάρα και στα μουλάρια» -έχει ποικιλία εκφράσεων, επιχειρημάτων και εκβιασμών η παλέτα.
Θα πάμε να το κάνουμε μπάχαλο κι ότι ήθελε προκύψει, αφού (μόνο) έτσι θα αναγκαστούν και οι μνημονιακοί/καθεστωτικοί παράγοντες να κινηθούν αλλιώς; Πως αλλιώς; Θα ρωτήσει κανείς. Ξέρω κι εγώ; Αλλιώς. Όχι όπως μέχρι τώρα.
Γιατί αν δεν έχει το μπλοκ της καθ΄ έξιν και κατ΄επάγγελμα εξουσίας πάνω απο 55-60% μαζί και 160-170 βουλευτές, θα αναγκαστεί να δει διαφορετικά τα πράγματα. Να συνομιλήσει και με τα άλλα κόμματα, να συνδιαλλαγεί, να προχωρήσει σε ρήξεις (έστω πρόσκαιρες) με τους πολιτικούς και οικονομικούς του προϊσταμένους στην Ευρώπη.
Βεβαίως κάτι τέτοιο θα ανησυχήσει πολύ τους τοπικούς εκφραστές της εκσυγχρονιστικής υποταγής που καθημερινά δια των ραδιοφώνων τηλεοράσεων και εφημερίδων (τους) πιέζουν υπέρ του διδύμου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ καταδικάζοντας οτιδήποτε άλλο ως γραφικό, επικίνδυνο, οπισθοδρομικό. Αλλά τι να γίνει, συμβαίνουν αυτά. Έρχονται και αποτελέσματα που είναι εκτός προγράμματος, σχεδιασμού και επιθυμιών των καθεστωτικών μικρομπίζνεσμεν.
Αλλωστε οι εκφραστές αυτοί ως έμπειροι άνθρωποι στα ζητήματα της εξουσιαστικής διαπλοκής, αφού εξοργιστούν, υβρίσουν, επιτεθούν, αίφνης θα ηρεμήσουν και θα επιδείξουν πνεύμα συνεργασίας με «τη νέα κατάσταση» μια και το χαρακτηριστικό τους -διαχρονικά- είναι ότι εντάσσονται ομαλά ή με ελαφρές αναταράξεις σε κάθε κατάσταση. Ακόμα και σε αυτήν που δεν επιθυμούσαν, γελοιοπούσαν, καθύβριζαν και λοιδωρούσαν.
Θα θελήσουν μάλιστα, να έχουν και ρυθμιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των νέων ισορροπιών. Να αναδειχθούν σε συνομιλητές, να μεταβάλλουν τις εκπομπές τους σε «χώρο προβληματισμού» ως προς τα νέα δεδομένα της πολιτικής πραγματικότητας και να διεκδικήσουν ρόλο ...ενημερωτικής πρωτοπορίας. Οι ίδιοι, που λίγο πριν εξαφάνιζαν ως μη υπαρκτό όποιο πρόσωπο ή κόμμα δεν ήθελαν να έχει ρόλο και παρουσία στα δημόσια πράγματα.
Στο σημείο αυτό μπορεί να εκφράσει κανείς την ελπίδα ότι ο κόσμος θα παρακολουθεί τις εκπομπές τους ή τα κείμενά τους μόνον ως χιουμοριστικά στιγμιότυπα και καρτούν που έρχονται να διασκεδάσουν την αφόρητη καθημερινότητά μας.
Τι θα κάνουμε λοιπόν την Κυριακή;
Θα δώσουμε άλλη μιαν ευκαιρία σε αυτούς που συνειδητά ή όχι διέλυσαν τη χώρα; Αλλά τι να την κάνουν την ευκαιρία; Να κυβερνήσουν λίγο ακόμα ίσως. Να διευρύνουν το -ελεγχόμενο από τους ίδιους- πολιτικό πεδίο, με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης που εκφράζουν και καθοδηγούν την κατάσταση, ώστε να χωρέσουν τίποτα συνεργαζόμενοι που πάντα βρίσκονται. Εύκολα ή δύσκολα βρίσκονται. ΄Ετσι, ώστε να σχηματισθεί μια νέα συμμαχία των προθύμων (κατά την έκφραση του πατρός Μπους στον πρώτο πόλεμο κατα του Ιράκ) που θα αποτελέσει κι ένα πιό αποτελεσματικό πολιτικό πλυντήριο.
Εν τω μεταξύ τα επαγγελματικά κόμματα εξουσίας θα έχουν πάντα τον καθοδηγητικό ρόλο αλλά ίσως να μη φαίνονται «πρώτο πλάνο» μια και θα έχει επιλεγεί για την κορυφή της κυβέρνησης, ίσως και για αρκετά υπουργεία, τεχνοκρατικό επιστημονικό προσωπικό : ΄Ετσι και οι πολιτικοί δεν θα βρέχονται απο τα απόνερα της άθλιας εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, και ο κόσμος θα παραμυθιάζεταθι ευκολότερα με την απόκτηση ενός άχρωμου τεχνοκρατικού σχήματος που θα προχωρήσει στις «εκσυγχρονιστικές αλλαγές» τις οποίες χρειάζεται ο τόπος.
Πρόκειται για τις ίδιες αλλαγές που διαλαλoύν και προσπαθούν να επιβάλλουν τα δύο μεγάλα καθεστωτικά συγκροτήματα με τις εφημερίδες τους, τα τηλεοπτικά τους κανάλια και τα ραδιόφωνά τους. Οι πιό προσεκτικοί αναγνώστες/θεατές/ακροατές θα έχουν παρατηρήσει ότι τα συγκροτήματα αυτά διαθέτουν πλήθος πρώην αριστερών αρθρογράφων/αναλυτών, νυν χούλιγκανς του νεοφιλελευθερισμού, της δημοκρατίας των αγορών και των αφεντικών.
Έτσι η τρομοκρατία της ακυβερνησίας (λες και δεν μας κατάντησαν εδω αυτοί που κυβερνούσαν αδιαλείπτως με ισχυρές, συχνά κτηνώδεις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες) ελπίζουν ότι γίνεται πιό πιστευτή μια και ο «αριστερός λόγος», ή πιό σωστά ο λόγος που εκφέρεται απο αναλυτές αριστερής καταγωγής είναι ευκολότερα αποδεκτός απο τον αντίστοιχο κυνικής εκφοράς λόγο του Στέφανου Μάνου ή της Ντόρας Μποκογιάννη. Τι θα ήθελαν όλοι αυτοί; Να συνεχίσουν να ελέγχουν «τα πράγματα» και να είναι στην «κατάσταση» όπως όλα τα χρόνια. Και έχουν λύσεις γι΄αυτό. Ή ψάχνουν για λύσεις.
Να για παράδειγμα, μια ωραία και αξιοπρεπής λύση : Μεθοδεύουμε εκλογική διέξοδο που να περιλαμβάνει και τα δύο κόμματα εξουσίας, ανοίγουμε συγχρόνως το δρόμο και για κανα δυό ακόμα όπως έγινε με το ΛΑΟΣ του ευέλικτου κ. Καρατζαφέρη, έτσι ώστε να έχουμε έναν πλυντηριακό πλουραλισμό.
Τους βάζουμε μετά όλους μαζί, ύστερα απο «εξαντλητικές διαπραγματεύσεις και συζητήσεις» να φτιάξουν κυβέρνηση παραμερίζοντας «τις σημαντικές διαφορές τους για το καλό της πατρίδας», επιλέγοντας ίσως το τεχνοκρατικό μοντέλο που είπαμε προηγουμένως.
Έτσι, η νέα κυβέρνηση -μέχρι να πέσει και να φτιαχτεί άλλη είτε απο αυτή τη Βουλή είτε απο άλλη μετά απο νέες εκλογές- θα αναλάβει να συνεχίσει την εκπλήρωση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν η κυβερνήσεις Γ.Α.Π. και Παπαδήμου με κατάληξη (αν το επιτρέψει ο κόσμος) μισθούς 300 ευρώ, ανεργία 30% και ευθεία εξάρτηση απο ξένες δυνάμεις ποικιλώνυμων δανειστών. Έχει και παραλλαγές η λύση. Το σύστημα είναι ανεξάντλητο σε εμπνεύσεις και ευελιξία. Κυρίως όταν πρόκειται γαι τη σωτηρία του.
Τι θα κάνουμε λοιπόν την Κυριακή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου